зима (имн.) - е (гл.)

Зима е, вели Костадин Дамески, а и празник.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- А, што е тоа зима, - пак прашуваа ластовичките. - Зима е, зима е... - се мачеше да им одговори на своите деца старата ластовица, но не можеше.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Кога ќе ги затвореше очите и ќе застанеше мирно, без никакво движење, вкочанет, можеше да си замисли дека стои сред некаква низина, а зимата е без ветер, без ниту една куќа, со стотици километри наоколу и дека придружници му се само празните речни корита и соголените, суви дрвја.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Зимата е време кога тие мируваат, односно, се подготвуваат за пролетна вегетација и цветање.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Фатило да се темни. Денот зимен, кус, дури да се свртиш ти избегал. Зимата е само ноќ: долга и недогледна.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Низ една бескрај далечина: Еден апокалиптичен пес Врз еден апокалиптичен коњ Под една грда месечина ме Прогонуваат. облак Сјае злате облак: (Среде небо, среде денот бел) Главата на мојот предок Редок, Божји Сведок: Облак-утешител. глас Тешко спиеш и се криеш Во таа дрвна окарина Надвор снежи, студот тежи И зима е.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)