зло (имн.) - на (предл.)

И затоа тој го напуштил тој „божји рај" — Света Гора, и ете го, си дојде да ја исполни заповедта од „сајбијата" од кладенецот Илинец во Сталевата нива сака да му се направи меќани манастирче и дека ќе му направи многу зло на селото, ако не му помогнат во оваа работа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Будење настанува за вредности нови, доброто злото на двобој го предизвикува.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Христијани сте и Славјани па ако ни сторите зло на мене и нејзе, господ нека ви плати.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Лишки, вели Максим мислејќи си дека ако се случи нешто погано ноќва може да се случи утре да биде протолкувано како дело на волјата на утките и на бувот од Камен, па ниту тој некој друг ќе може да ги увери потковичаните во спротивното - дека лишките се лишки и дека нивните гласови не можат да им нанесат зло на луѓето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
„Ете, тие се злото на царштината и тие ќе ја урнат, а не овие домаќини луѓе што се креваат да си ги заштитат своите имоти и животи", — си заклучи тој и си отиде во Битола да му рапортира на својот бимбашија, а преку него и на самиот Бахтијара дека во неговото село зимоска убаво поминал без да имало причини за зулуми правење.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ами знаеш ли дека Сефедин и мудурот во Витолишта најмногу пиштат од тоа село?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Телевизијата беше едно од најголемите зла на 20 век, а во 21 тој примат му припадна на интернетот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Само нашата пролетерска комунистичка партија можеше да го спаси народот од злата на верска судбина...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кој ти ги слуша скаските за војната, за борбата, за затворите и немаштијата, за верба во партијата, за револуцијата, за резолуцијата, за вербата во човекот, во иднината и за злото на сегашноста?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Зло на кое треба да му се оддава принудно почитување.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се занишал, застанал, чиниш му било речено да го дочека без вртење ударот на тешкиот кундак што му паднал врз теме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Уште еден таков удар од полн замав пак по голото теме, колку неразбирлив толку и ненужен, и Орлен Шумков со споулавеност во шашливите очи и наведнат над последниот труп можел да објави дека на дружината ѝ е отворен патот кон нови ужаси и кобнички претчувства за невидени зла на копучкиот никаков живот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сите зла во вицовите припишани нему и сместени, по потекло, во далечната Херцеговина, се автентични зла на главниот град.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Господи, имам шанса да се избавам И да го поништам злото на кое сум изложен.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
-Како може да постојат луѓето кои непрекинато чинат зло на Земјава?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Светецот на Манастирот беше спасител, исцелител од болки и зло на сите добри луѓе, без оглед на верската припадност.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Нешто што ќе купува чевли и ќе пие вода и еден ден можеби ќе се венча и ќе чини повеќе зло на светот отколку што досега е воопшто сторено.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таа зима се погоди многу лоша, Дали дека војната беше лоша и зимата стана лоша. Знаеш, едно зло на друго се калеми, се врзува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)