Тавел пишуваше и детални сценарија, но Ворхол не се придржуваше до нив; во случајот на Vinyl тој дури и ги саботираше пробите, па во филмот е видливо дека протагонистите го читаат текстот од offscreen поставените табли (“idiot sheets”). Vinyl е немарен филм, немарен во својата структура, во својата иконографија, техника и изведување; полн е со немарности во однос на ефектот, такашто дури и луѓето кои го почитуваат Ворхол повеќе ги поздравуваат и ги сакаат филмовите на Пол Морисеј, во кои идеалите на вештиот комерцијализам - а тие СЕ идеали во оваа земја - прават доследен напор да забавуваат. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 105
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Убиен ли е идеалот во вас? Одговорете ми каде е вашиот идеал?
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Често пак од еден народ историските прилики бараат или корено изменување на народните идеали, коренен обрат на идеалите во друг правец, или го загрозуваат него со полно уништожување.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Така, критичарите наоѓајќи го својот идеал во текстот без текст, ќе останаа без глас, но и без себе.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
А она што идиотизмот се обидува да сомеле, тоа не се само аскетските идеали во коишто Ниче гледаше „вистинска свештенска вера” на филозофот, свештеникот и уметникот, „најдобар инструмент на нивната моќ и овластување од семоќниот за нејзино извршување”, туку и самиот идеализам, оној кој владее со почетоците на предбрачната поезија или кој е закрпен во знаме од приврзаниците на академизмот кој постојано се препородува како најпатетичен авангардизам.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Заедничко во овие обиди се нивните ограничувања кои се јасно прикажани, и, како и самите резултати, и тие се видливи без никаква мистификација.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Не успевајќи да ги остварат своите идеали во соочувањето со духовните феномени и науката, тие на крајот се враќаат на почетната професија, продолжуваат до крајот на животот со нов елан со нивниот краснопис да препишуваат стари и нови текстови....
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)