кадија (имн.) - земе (гл.)

Фермано, чорбаџи - му рекол на тепачот - ќе остани вечерва кај мене за да го сторам кати во големиот тевтер и да му го удрам муурот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Поеќината велеле оти не било возможно тој кадија да зема рушвет, а еден велел оти чоек да отепат сред чаршија и апс да не влези, ако даит рушвет на кадијата. 'И накренале зборојте, што дури најпосле ја донесле работата за да се степаат тој што велел оти кадијата зема рушвет со еден друг чоек што велел оти не зема кадијата рушвет.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Секој род и пријател што имал му донесол по нешто бакшиш според адетот: кој крпа му однесол, кој кошула, кој чорапи, кој шамии, кој пари и кој како што сакал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
А еден му потврди на Трајка: – Зеде, Трајко, зеде. Сите бегови зедоа по една – две-три, та дури кадијата зеде едно гулапче.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)