камен (имн.) - фрла (гл.)

Во секој ред ѕидарот клавал по еден, по два. А кога ќе го главел белутракот го вадел секалото и пробувал дали каменот фрла искри.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Што луѓе ќе станат...“ се лутеше дедо Коле, а лутите зборови се тркалаа низ скалите, небаре камења фрла по нас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)