Новата градба од камен ги има пропорциите на Арката, и тој треба да биде цврст и конечен дом за неа и за Севишниот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ние кулучарите носевме камења во вреќа, ни се скина вреќата и така камењата ги носевме во еден ракав од кошулата.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Тежок камен ги има потфатено.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Камењата ги вадеше со мака: со копање и кршење со железни чивии, со употреба на ќускии, лостови, макари.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)