Тогаш Пандил Димулев заплакал и рекол дека ќе ја покрие јамата со земја и со камења зашто човекот гори со денови: најпрвин кожата поцрнува, полека низ неа да испари крвта, потоа месото се јагленосува.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но место тоа, тој запеал олцкаво и без зборови, со невиност во срцето.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)