П.В.: А близнак во тревките чај, или во етеричните испарувања на тревките, или близнак на некој бран среде океан што токму издишува, или само некаква капка што ќе се слизне, и крај, израмнети енергии, ентропија, смрт...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Јас му ја држам дланката до гушата, му ги начекувам капките што му се враќаат од устата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Анте Поповски во „Две тишини“ ги цеди од себе токму оние капки што ѝ недостасуваат на реката да се излее, токму оние капки кои се исушиле во мислата пред да се прелеат во зборот.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)