карпа (имн.) - или (сврз.)

Кога продуктот е резбарија на карпа или слика на животно, малку има сомневање дека целта е нејазичка (иако не може со сигурност да се зборува дали има естетска, религиозна или некоја друга функција).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Отиде само чекор назад, тогаш пред неа ќе биди стрелачкото одделение или само командантот – под ѕид или навалена карпа или на стебло, бам и... - тесен, плитко ископан гроб - со малку земја, малку камења, лисје и гранки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој црвено-црн конец зад нас да го пуштиме, на овој камен- карпа или на тоа дрводаб да го врзиме и по него, како што слепиот, удирајќи со стап наоѓа пат, така и ние, држејќи се за конецот да си се вратиме по патот што ќе нѐ доведе до изворот на нашето откорнување ...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Значи не оној од импровизацијата од пред малку туку од еден вистински разговор што го водевме гласно и со толку добро запаметени зборови што и денес можам да ги видам како да се забележани или изрежани на некоја карпа или на некоја друга цврста подлога.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој вистински разговор всушност му претходеше на оној, замислениот, и се однесуваше токму на таа тема: каква помош смее да очекува синот од таткото во моменти на загрозеност?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто пред иследникот го сокрив потеклото на разговорот?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали само затоа зашто не сум и по волја на вистината бидејќи и во исповедта пред иследников не се трудев доволно да ја зангажирам искреноста?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се сретнуваат над страшни места, над песочии, над змиски карпи или над некогашни гробишта, и удираат едни на други - долг клун на подвижни нокти, кол на сор, крив нож на копје.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Гордите штркови и силните орли се во вечна вражда и нема господ што ќе ги спријатели - ни штрк се жени за орлица, ни орел за штрклица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дење, најпрвин не тераа да ги читаме паролите што ги имаа испишано со вар на високите карпи или логорашите ги имаа направено со камења што прво ги вадеа од морето и на грб ги носеа горе, на највисоките ридови на островот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)