Несакајќи потполно да се предадам на овој импулс на сериозно-пасивно однесување, иако не на кафе или пиво, излегов по скалите.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
- Жена ми вели да седнеме некаде. Може ли да ве поканиме на кафе или чај...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Единствено што правам од задоволство е пиењето кафе или од виното на дедо ми и читање некоја добра книга.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Можеби во станувањето свесен за нејзиното носфератовско приближување (за кое секогаш утешно се мисли дека е, сепак, само фикција од црно-белите филмови) имаше нешто што ме држеше да не заминам на кафе или пиво и да му ставам крај на овој вампирски филм.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Во автобусот го чека меко место, со масичка пред него, весник ако сака да чита или слушалки ако сака да слуша музика, а патем има право на едно кафе или чај со неколку бисквити.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Неговото кафене беше единствено собиралиште, и додека едни пиеја кафе или ракија, други играа комар, а во преградата од десната страна тој ги сечеше четките на селаните или им ги светнуваше еднаш во неделата лицата стругајќи им ја брадата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Како по старата традиција кога живеевме заедно, кафе или некоја лесна салата, покрај видикот на кејот на Вардар.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Сега седи мирно, пиј кафе или мастика и слушај ја наредбата...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)