квака (имн.) - и (сврз.)

„Влегувајте!“ Ја фати кваката и ѕирна во задниот дел од колата, во малата келија со решетки.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ја фативме големата бела квака и ја повлековме тешката врата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Грдан чукна на првата врата од ходникот на администрацијата, во која имаше и пепелници до клупите како плукалници во чекална на забна амбуланта, па иако не слушна некој да му одобри да влезе ја притисна кваката и ѕирна внатре.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Одеа молкум помеѓу два долги и бели ѕида со многу месингани кваки и гледаа само пред себе, и самите тихи како тишината наоколу.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)