клетва (имн.) - ќе (чест.)

Пред тебе клетва ќе ветам; Албанецот нема да згазне на зборот и лага не ќе е клетвата света"!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Стариот Стојмен само промрморе: „Нека, нека и на вас ќе ви дојде крајот. Еден ден и вас сувава солза и клетва ќе ве стаса!“
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И затоа ете бунтовникот гине, без очи да трепне, од својата рака, тој не чека милост, ни клетва ќе скине за поштеда, мнима, од смртната мака.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
– „Ако се раздени, ќе ти кажам јас тебе клетва ќе добијам и друзи маслаати што ми ги кањараш ти мене, си велел сам со себе Силјан, дури да си појдам в град, да ќе ме видиш ти овде да ме тераш ти на жниење на оваа силна горештина, бидејќи има в град ладни меани, да седам и ќеф да терам со граѓаните.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
А невољите продолжуваа, половина град го гонеше поради долгови, со жените го правеше истото, земи ги - разведи ги и се надевам дека кога-тогаш клетвите ќе го стигнат.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Блазе си му, анасана, на граѓани: тие ете ти живот поминуаат ја, а не како ние селаните ќе испукаме од горештина, пот да ни течи од челото како река.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„Ако се раздени, ќе ти кажам јас тебе клетва ќе добијам и друзи маслаати, што ми 'и кањариш ти мене - си велел сам со себе Силјан - дури да си појдам в град, да ќе ме видиш ти овде да ме тераш ти на жниење на оваа силна горештина, бидејќи имат в град ладни меани да седам и ќев да терам со граѓаните.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Јас клетва ќе носам и тогаш, ко блажена среќа во гради ти истурам...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)