И асоцијацијата на гротескното и монструозното придонесоа да ја замислам оваа книга како филозофска сказна.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Ама, и Пепелашка од нигде никаде станала принцеза... а јас се разбудив и прво посакав, а потоа и сама поверував дека ќе стојам позади мојата тезга како продавачка, со мојата книга како писателка...
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И персијскиот цар рипнува: - Как - рече - да гу уставам.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Отиде во персијскиот цар, по патот си направи книга као од цар Александар иде, а он истиот.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Му вика на вој од Солун: - Слуши ваки, добро е ако е он.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
На шестото новороденче во таа година црните подбивачи сакаа да му дадат име Сирак, но попот го запиша во црковната книга како Никита Марко Проказник, на задоволството на Јага Перуника, им се тргаше од пат на разубавените селанки и со стара ракија во бокалче пред себе му раскажуваше на најстариот, на Богдан Јанков со козји уши и со господови тајни во себе, за природата, за Чарли Краков, за гасениците.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
И асоцијацијата на гротескното и монструозното придонесоа да ја замислам оваа книга како филозофска сказна.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Или, пак, тоа беа книгите како „Злосторство и казна“ што привремено ја надојуваа ваквата страст со тегличка отровна катарза.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)