ковче (имн.) - да (сврз.)

Се прокуди човекот и не може и да зборува без ракија. Да му се урне гробот на тој што ја измисли! Ковче од ковче да му се разневиди!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Конкретно, да го најде и ни ковче да не остави од него.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Почнаа и ковчињата да им се гледаат, да им се бројат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)