козар (имн.) - бев (гл.)

Козарот беше бестрашен. Речиси сраснат со козите, тој добро ги познаваше и луѓето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа нѐ пушти да излеземе со козите. – Сите кози од маалото со децата и козарите беа излезени, па си реков... – прифати благо таа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И тие, козарите беа откорнати од своите огништа во планините, како и ние од родниот крајезерски крај.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)