Постелена како за на свадба, со повеќе ложници, здиплени во неколку ката, со осуммина мажи, кои одеа по неа, и со една жена, Трајана Дамческа, мајка му на Ѓорета, која ги водеше воловите, колата тргна од срецело.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Полициската кола тргна по празните авении, осветлувајќи ја со своето светло есенската измаглина што се распростираше низ улиците.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
И колата тргна... Мајка му пророна неколку солзи.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
По неа тргнаа и сите жители на Потковицата и троцата полицајци и ја испраќаа до Зедница, до Бел Камен.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)