колиба (имн.) - бев (гл.)

Двете овчарчиња беа негови другари и од училиште, и од игрите в село, а се среќаваа и во планината, иако не толку често, зашто нивните колиби беа далеку, повеќе од еден час машко одење кон југ.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан влезе во колибата. На прагот, пред да ја отвори вратата, скована од уште непотемнети штици, се сврте и рече: - Ама, дедо Иване, старата колиба беше поубава.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Неговата колипка беше од груб камен и покриена со шевар, а овде, додека се приближуваше до бегот, бос, газеше по скапи персиски килими што го покриваа душемето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)