Навистина, личноста на Searle која е во собата не е во позиција да изрази гледиште, исто како што соголениот хардвер на Von Neumann-ов компјутер нема свое мислење.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
За жал, дури и најдобрите вакви процедури на „ниско-нивовска” визија не можат да доведат до перфектни резултати: можеби некоја сенка на yидот ќе биде интерпретирана како раб меѓу два различни сегменти на сликата; или ако зад покривите на куќите гледаме црвеникав залез на сонцето, компјутерот нема да може правилно да ја изврши сегментацијата на црвените покриви од небото.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Во компјутерите нема вирус, сите часовници покажуваат точно време.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Човеков бил Тито: во секоја република имал сопруга, заведена во правливите матични книги, кои мораше да ги бара во подрумот во архивата бидејќи во компјутер немале време, а ни желба да ги внесуваат. Па немал усул...
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)