Историјата не доцнеше многу. Тоа се случи по падот на сталинскиот комунизам во Албанија кога мамутските статуи на Сталин и Енвер Хоџа беа соборени во Тирана.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
По падот на сталинизмот и комунизмот во Албанија, името на чичко се најде на првите страници на листата на мачениците, беше постхумно одликуван и славен...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Оваа идеја, подоцна, ја образложив во неколку написи објавени во албанскиот дневник „Флака е влазримит” (Пламен на братството), во годината на падот на комунизмот во Албанија, четири години пред пренесувањето на посмртните останки на Фаик Коница во Албанија...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во првите години на комунизмот во Македонија, во нашето учење беше исклучено постоењето на Бог, на негово место не беше никој поставен, како што тоа ќе се случи со поставувањето на идеолошкиот Бог во родната земја Албанија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мајка Тереза пред падот на комунизмот во 1990 години најпосле ќе ја оствари првата посета на Албанија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Додека сезнајниот атеистолог А.А. се подготвуваше во вообичаен вовед да ни го претстави православниот павилјон и со тоа судбината на оваа вера во текот на сталинистичкиот комунизам во Албанија, јас бев обземен од мислата за тоа кому му пречеше троверјето во земјата и надвор од неа?
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во земјата престојувале, една до две одбрани делегации, составени најчесто од солидарни партиски истомисленици во светот, од сталинистичките и маоистичките фракции на ултралевите комунистички партии во западните земји чиј фанатизам напати го откриваше реализиран „утопискиот рај” на комунизмот во Албанија.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Но во Албанија уште многу, многу години, до конечниот пад на комунизмот во Европа, владееше дури и неговата сенка.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
За време на комунизмот во зградата беа сместени неколку споредни, во тоа време викани општествени организации, клонови на владеачката партија.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Во однос на Југославија биле сосема сигурни, имајќи го предвид она што се случувало на теренот, дека "Тито, со сопствени сили и со наша поддршка, веројатно ќе се појави како водечка сила, го сакале ние тоа или не, како резултат на граѓанската војна против Србија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Според нивните анализи "комунизмот во Романија не постои и преовладува антируското чувство", но сметале и дека ако Романците ги одбијат Советите, имало голема можност крајниот резултат за Романците да биде уште потежок, односно "да состават влада која ќе биде потчинета на Советската".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Со својата кадиска диплома со која се здоби во Цариград во времето кога се разминуваа Отоманската империјата и новата Република Турција, во обете вклучен неговиот вујко Фетхи Беј Окјар, беше судија во монархистичка Албанија во времето на кралот Зогу, па адвокат и на крајот социјалистички судија во првите денови на комунизмот во Македонија, дел од Југославија.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Реалноста со сета суровост ја покажува точноста на оценките на американскиот економист и нобеловец Џозеф Стиглиц дека „ретко кога јазот помеѓу очекувањата и стварноста бил поголем отколку во случајот на транзицијата од комунизам во пазарна економија“ 1 и дека „транзицијата не испадна да им користи на сиромашните.“
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Се случи тоа по падот на сталинскиот комунизам во оваа земја кога се урнаа ѕидовите на границите.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Сакав да создадам хибридна синтеза меѓу овие два аспекта на потеклото, во вид на раскажување приказни а како начин да се разбере тој момент на криза. OГЛО: Во 1983 г. комунизмот во Унгарија беше повеќе или помалку мртов, и вие имавте можност да ја гледате пропагандата од историска перспектива. IГЛЕ: Државните ритуали на контрола сè уште беа мошне присутни.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)