коса (имн.) - бев (гл.)

Кусата темна коса беше необично густа и мека.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Лицето на ситната жена со песочна коса беше добило јасно црвена боја, а нејзината уста се отвораше и се затвораше како уста на риба на суво.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Човекот зад воланот немаше шапка и неговата кадрава коса беше како овената свила од пченка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Косите беа покриени со многу долги еднобојни марами врзани во форма на шешир кои продолжуваат вкрстени околу вратот и паѓаат надолу како шалови.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Во неговата сива коса беше Првата светска, Малоазиската, Акронафплија, Метаксасовата ренка и рицинусот, албанските планини, германската, судирот со ЕЛАС, планините и ридиштата на Кичевијата и Шар Планина и сега оваа...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така луѓето ја препознаваа по улиците, ѝ дофрлуваа погрдни зборови и камења, ја плукаа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нејзините фотографии се појавуваа по весниците поврзани со зборот анархија, беше упадлива по својата неупадливост – наместо деликатните фризури на тоа време нејзината коса беше едноставно кратка, наместо фустаните со тантели, машни, вештачки цветови, и ленти, беше првата жена во Виена која носеше панталони.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Трите бели пластови, бела брада, бели мустаќи, бела коса беа како облаците, снегот и маглата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)