Паметам, татко ми нè учеше пред излегување да фрламе поглед во огледало, ете чорапот да не ти е свртен или скинат, да не имаш гнездо во косата или некој конец обесен.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Откако таксито нè вози до „Ексцелзиор“ и по предвидливиот дочек на рецепционерот, без оглед дали е оној постариот го густа, бела коса или помладиот, ќелав
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Некој љубопитен фанатик во Министерството ( некоја жена, можеби: некоја како малата жена со песочна коса или како темнокосата девојка од Одделот за проза, може да почне да се прашува зошто пишувал за време на паузата за ручек, зошто употребил старомодно перце, што пишувал - а потоа да достави информација во соодветната установа ).
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)