кој (имн.) - сум (гл.)

4 Деконструкцијата, според тоа, не е само критичка дејност на професорите по литература и филозофија на универзитетот. Тоа е историско движење.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И, обратно - но реципроцитетот не е симетрија - најнапред затоа што не постојат никакви неутрални мерки, никакви заеднички мерки* што би ги нудел некој трет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа форма нужно останува ограничена, одредена со севкупноста на отворените контекстуални обележја (јазикот, историјата, европската сцена на којашто пишувам и во која сум впишан со цела низа на повеќе-помалку случајни дадености поврзани со сопствената малецка историчност итн.).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас не преферирам било каква преференција, туку онаа во која сум впишан и која ја обликува одлуката или единствената одговорност, без кои нема ни морал, ни права, ни политика.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ја изгубив битката започната со добрина, од која сум смртно ранета... останувам засекогаш, безживотна...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Осветлен е само крајот, Од земјата до бескрајот, Во кој треба да пристигнам И самиот да се извишам, Над темната моја осламеност, Во која сум и патник и гост.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
И која сум јас, како перзистирам, а околу мене ескалира оваа ноншалантна, патогена човечка рамнодушност, вициозност, расипаност, порочност, го живеам ли својот живот, ќе почуствувам ли евтимија и етернален спокојот на сопствената умирачка.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во овие часови на осаменост го слушам гласот на тивкиот убиец.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
СЛОБОДАТА: И ти ме прашуваш која сум?
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
СЛОБОДАТА: Сакаш ли сега да ти кажам која сум?
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
„Видете, госпоѓо, ми фали развод од таа од Србија, додуша тоа веќе не е Србија, повеќе е Косово“, ми се развикува работничката на шалтерот додека цел ходник ја слуша во чудо и живо ги интересира која сум јас по ред во низата, а и нервозни се веќе од чекање, па цупкаат во место и ц’цкаат со заби, желни за уште информации за мажот - чудо.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Пред мене, кај шолјичката со црн талог и со отпушоци слични на мали надгробни споменици во котлина од која нема излез, лежи хартија на која сум запишал меѓу другото: Темната возбуда, носи неспокој, нѐ фрла во тивок очај или некорисен гнев ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Овие прашања порано не си ги поставував, а сега сè почесто ме мачат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас, всушност, често се чувствувам збунета: голема сум или мала, што сум јас, која сум јас?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Можеби е дел од некоја хаику поема на која сум & ги кркнал повеќето слогови.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
За жал узнав дека и татко ми бил мртов. Го убиле!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ти си единствената на која сум упатен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Рече дека сигурно си знаела и ти! Зошто го премолча ова?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Боге од Бањи се обиде да ми објасни како се случило тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)