Всушност, Дерида го историзира дискурсот на Хајдегер во рамките на една грчко-западна парадигма која отсекогаш копнеела по - и теоретски претполагала - една недопрена изворна присутност, постоела таа или не.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Мене, секако, ништо не ми беше јасно, па љубезно го замолив да ми каже што подразбира под тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Момчињата од Америка го копираа кокни-стилот за да смуваат некоја девојка, а штом ќе наидеа на некој вистински Лондонец, се обидуваа да го натераат да им раскажува што подолго, без разлика што тој раскажува, само за потоа да можат подобро да му го копираат говорот. (...) Работа која отсекогаш сум ја сакал беше да ги слушам луѓето што зборуваат еден за друг - на тој начин ќе научиш колку за оној што се зборува, толку и за оној кој зборува.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Љубовта која отсекогаш барала свој, изолиран и таен простор, во „Две тишини“ е скриена во собата на вокалот И каде што е собрано буквално сето она што досега му се чинело премногу кревко, ранливо и нежно на Поетот - господар на татковинството и на својата земја.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Британските групи како Битлси, Ролинг Стоунси, Гери енд Пејсмејкерс, Кинкс, Анималс, Јардбирдс итн. наидоа и ги променија сите ставови за тоа што е, а што не е во фазон. Tough-big-city-teenage look или Mod и Edwardian.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)