Овие композиции можат да се изедначуваат во сите бројни комбинации и редоследи на настап. 176 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Во Концерт за клавир и оркестар (1957-58) повторно се вкрстуваат многубројните разновидни Кејџови искуства со намера да се концентрираат екстремните спротивности какви што нема во природата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Името на делото повторно упатува, како и во раните дела, на специфичниот, негирачки однос кон традицијата (“традиција која секогаш била традиција на рушење на традицијата”).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Оваа слика сугерира можна космичка хармониаја која секогаш ми изгледала битна за Бојсовата скулптура, исто како и во неговата социјална и еколошка работа.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Инспириран од древниот мит за раното детство, тоа го претставува новиот човек роден од енергијата на земјината срж.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тој ја диригира (или не ја диригира) сопствената делница без мешање во она што другите го прават. (“Ремек-делата на западната музика се пример на монархија и диктатура!
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тој беше сосема во можност да биде длабоко митологичен и антропологичен.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Лижејќи ја хартијата со својот вжештен јазик, тој потоа се прошири на жолтите завеси од Икеа, уредно наместениот кревет, бродскиот под, вагата која секогаш покажува повеќе, и книгите, да, купот книги во кои ликовите, за разлика од неа, не се грижеа за својот лик и дело.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Сите ќе мораат да знаат дека сум ТУКА, на таа тераса, невклопена со стилот на она на кое е прикачена, а сепак висечка, тешка и ладна под допирот на металот кој го стискав грчевито, затоа што ми беше страв од височина од која секогаш може да се падне, но не може погоре да се искачува.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Ги голтаа пожолтените списоци со музички групи (залепени на извалканите стакла од издувните гасови на автомобилите), задоволни од исплатливоста на колекционерството и евтината пиратерија, која секогаш остануваше нерешлива дебата помеѓу мене и соп ственикот.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Со годините не научи сосема како да ја контролира таа негова немирна мисла, која секогаш луташе од еден до друг спомен и во тоа свое лутање кај него ги будеше истите чувства како тогаш кога вистински се случил настанот од сеќавањето.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Се виде како чекори полека кон циркуската кола од која секогаш низ лимена лула благо пробиваше чад.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Овој процес не е воопшто случаен, туку се работи за плански изведена политика која доликува на една капиталистичка земја на периферијата, која заради својата специфична геополитичка положба е принудена да прави отстапки на меѓународната капиталистичката класа која секогаш доаѓа да инвестира каде што ќе добие државна помош и каде цената на трудот ќе биде доволно ниска за висината на профитот да биде осигурана.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“
од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски
(2015)
Но таа збунетост пред мојата исповед , барем на неговото лице, траеше само еден момент.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Му зборувам ете така, прилично горчливо, но без лутина во гласот, а тој ме гледа како првпат да го видел моето лице. И не е многу е среќен.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Не, не ти се лутам тебе туку на судбината која секогаш наоѓа начин да ја спростре сенката на неизвесноста над она што ќе посакам да го допрам за да проверам колку е мое!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Брза помош, која секогаш задоцнува - проработи една сѐ уште жива жилка во сувата тиква во главата на доктор Миха.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ми стана страшно незгодно што мојата препотеност ѝ ја препишаа на недолжната тетка Марија и не сакајќи да чујам повеќе од разговорот, почнав да си разговарам со братучетка ми Кристина, која секогаш беше расположена за муабет, смеејќи ми се низ млечните запчиња.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Трите тетки со носевите во вис јурнаа нагоре по скалите пред што било да изустам.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)