која (имн.) - сум (гл.)

Ми приоѓаш од позади, ми ги затвораш очите и ми велиш: „Погоди која сум и запознај ме со истата!“
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
- Јас која сум, како не се срамиш, - рече пак остро мечката однадвор. Тука живеам повеќе години.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Таа, божем ми е мајка. А татко? Кој ми е татко? Која сум јас? Чија сум јас?” викаше Азра сѐ погласно.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во градите - Светлината. Ја чувам. Таа таи, молчи, И сака да ме устоличи На престолот: Убавината, Од која сум и начнат Од таа стрена-фреска зрачна Бликната од ѕидот и привидот.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Тоа ли е мојот пат, Тоа ли е мојоата усмереност, Најсамотната моја осаменост, На која сум и цел и пат Низ предел непознат?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
На панделката пишуваше „ОД МОЈАТА ПРИЈАТЕЛКА НОВА ГОДИНА СО КОЈА СУМ НЕРАЗДЕЛЕН!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Ти ... Елена, нели ме знаеш? Знаеш многу добро која сум?!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)