„Не чини, си велам, да е човек и пречестит и прескромен”, и со таа мисла станувам да ја спасам ситуацијата која од пресраменост влегла во ќорсокак, кога гледам - имам што да видам: тие се држат за раце, гувеат и немаат сила да си погледнат ни в очи, а камо ли да се поканат да танцуваат.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ај сега сестро, да си ми жива и здрава и да славиме многу пуримски славја”, ја кревам чашата со лимонада.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Дедо Спасе знае многу, многу приказни. И сите тие се која од која поубави.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Но, како што и самата криза покажа, ниту нашата држава која себеси се самопрогласи за т.н. „инвестициски рај“ не успеа да направи траен економски компаративен напредок, туку напротив, го промовираа работникот во предмет на експлоатација на мултинационалните компании, а сето тоа потпомогнато од новоусвоената легислатива која од „рајот“ направи работнички пекол.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“
од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски
(2015)
Утредента по добро двочасовно возење стоеја пред една широка капија од ковано железо, зад која од внатрешната страна чавкаше пикинезер. Од куќата се слушна глас: - Леа! Доаѓај ваму! - по што послушното кутре престана да лае.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)