коњ (имн.) - пцовиса (гл.)

А кога коњот пцовиса од ракијата Жолтокосиот како верверица истрча по електричниот столб.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мојот коњ пцовиса претходната ноќ од преголемите напрегања по оваа ледена зима; мојата слугинка трчаше по селото за да позајми коњ; но беше безнадежно, го знаев тоа, и сè повеќе завеан со снегот, станувајќи сè повкочанет, стоев така бесцелно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога коњот пцовиса, Дукле офна: - Ах, што ќе правиме... Ни отиде коњот...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ме облеа топлина и мирис на коњ.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)