коњ (имн.) - сум (гл.)

Ја наведна главата (коњ сум и се кријам од очите на овој коњ, мислеше), и се качи до својата соба.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А во ноќта, пијан и зол, удираше по вратите на станарите од Нојовиот ковчег, се кикотеше и липаше, беше страв и ревење за судбината на некаков коњ (Слушате ли, бројки: тој коњ сум јас!) за некаков кловн што умирал секој ден (И тој кловн сум јас!), за Јана (Мајко божја, зол е твојот син Исус!), за се, за се, и се колнеше дека никому не му донел добро - се до својот кошмарен и немирен сон простувајќи се од својата будност со закана дека ќе го дигне во воздух Нојовиот ковчег.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Слушате ли, бројки, тој коњ сум јас! И тој кловн сум јас!
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)