коњче (имн.) - и (сврз.)

Шинтерот чекореше крај мршавото коњче и имаше модро набабрено лице на удавеник.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Станаа... Го натоварија коњчето и тргнаа надолу низ буките...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче, со натовареното коњче и колоната партизани тргна кон Караорман.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Горјан и Огнен го потераа коњчето и брзо стасаа на Велјанова Ливада.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Потоа го потера коњчето и запеа: „Дидили-дидили, Темелко, крши витка, макај тиква, дидили-дидили, Темелко!“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче тропна на вратата. Беше заклучена. Го врза коњчето и викна неколкупати. Никој не се јави.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Го одврза коњчето и го натовари.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Се сети зошто Горјан и Огнен го праќаа в село и остануваа сами со коњчето и зошто Тале сè ќе најдеше некоја работа само и само да го оттргне од коњчето.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче го запре коњчето и застана.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Сѐ што треба ќе редиш внатре во самарчето од коњчето и пак ќе го зашиваш.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче ги обу шиените штавени жолти опинци, се поздрави со чичко Талета, го јавна коњчето и тргна...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Горјан и Огнен му го кладоа самарчето на коњчето и тргнаа надолу.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Виде едно шарено маченце и си помисли: „Мачето да се претвори во кротко коњче и да ме однесе дома!“ Но мачето си остана - маче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)