Знаев дека пликовите на неговата изгорена кожа се како наголемени рибји очи и верував, тогаш, дека под нив месото е црно и црвено, недојагленосано но не и со толку крв како пред тоа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Летото во крвта како амајлија на градите на номадот.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Винстон можеше да си ја чуе крвта како му пишти во ушите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Бездруго треварите Никола Влашки и Пандил Димулев му ја натопиле сета облека од безбојни крпи со густ шарлаган од сончоглед, од кикирики и од афионово семе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Удри овој, удри оној, а од нив тече црна крв како да си заклал бивол.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)