ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

На името на Алфред Хичкок американските критичари му спротивставуваат други, веќе дваесет години славни холивудски режисери и не е потребно да се наведат имиња за да се започне полемика, затоа што тука би се јавила нескладност помеѓу мислењата на њујоршките и париските критичари.

Таа добро се продава, Да­миен Хирст и во Њујорк достигнува рекордни цени, уметниците се при­сутни во медиумите, за нив пишуваат мнозина: од крајно елитните арт-магазини (како што е „Parkett“) па до модните и трендовски списанија (како што се „Vogue“ или „The Face“).

И на двете слики бил Хичкок, којшто токму тогаш со голем напор ослабел од 150 кг на бедни 100 кг.

Филмот е толку далеку од црно-белото сликање на карактери и настани, што при првото прикажување (во времето меѓу војните) доста критичари му префрлаа дека ги оцрнува сојузниците, кои се прикажани како разединета, колеблива група за разлика од одлучниот и мирен непријател.

Таквата популарност на ликовниот критичар му овозможува пристап од позиција којашто главно беше ре­зер­вирана Damien Hirst за филмскиот критичар или оној на поп- 2 На пример Duncan Webster, "Pessimism, Optimism, Pleasure: The Future of Cultural Studies", во J. Storey (ed.), Cultural Theory and Popular Culture, London 1994, стр. 540.