куќа (имн.) - никогаш (прил.)

Пред малку на пример помислив дека од прозорецот под Сина Скала, на височинката пред нас, моето наближување кон куќата никогаш повеќе нема да го следи мирниот речиси секогаш вкоченет поглед на мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Неколку американски претседатели се пожалиле дека Белата куќа никогаш не станала дом: нејзината грандиозност никогаш не може да се одоми.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А на тој поглед, токму јас, (барем така мислев до овој момент), му помагав да се движи, да скита кон неразоткриените далечини.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Куќата никогаш не се остава празна, ѝ рече.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)