Јас живеам, си допуштам себеси да живеам, за Борхес да може да ја кова својата литература, и таа литература го оправдува моето постоење“. Чинот на пишувањето се појавува овде, ако не како должност, тогаш како нешто налик на мисија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Постојат два реда што го содржат ова согледување.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во еден поран есеј, се обидов да ги покажам епските призвуци што лежат во основата на неговата доцна поезија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Јакобсон натаму го посочува влијанието што преведената литература го имала врз развитокот на руската книжевност.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Во едниот тој вели: „Јас сум оној кој среде ноќта брои слогови, а во другиот зборува за себе како за “човек што мавта со единаесетерец“.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)