лице (имн.) - изгледа (гл.)

Тој се наведнуваше над Винстон. Неговото лице изгледаше огромно поради близината и необично грдо гледано одоздола.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не, тоа воопшто не беше неговото малку подзамижано десно око, сигурно мнозина би помислиле за него дека е стаклено, бидејќи и впечатокот беше таков, но за оној што знаеше дека тука нема никакво стаклено око, провалијата на нескладот на тоа преку секоја природна мерка подуено лице изгледаше уште поголема и уште потешка за одгатнување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Црните веѓи не беа повеќе толку бушави, брчките ги немаше, сите црти на лицето изгледаше како да му се промениле.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Малку се созеде после еден разговор со еден Босанец, од рударско семејство, спиеше во креветот над неговиот и кој во лицето изгледаше како прегладнет и беше постојано со изглед на неизлечиво очаен човек.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)