лице (имн.) - бавно (прил.)

Сѐ така тихо плачеше, но гласот беше малку посилен, пожив. И бојата на лицето бавно ѝ се враќаше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Но штом ќе ги кренеме челата само крвавите очи на сонцето нè гледаат, а облакот што се качува по неговото огнено лице бавно ја затвора вратата на денот.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)