Оваа есенска магла е лицето на смртта густо од едно имитирано лепило густо од еден одвратен шепот што сака да е интимност густо од еден поглед преполн со излигавен мов Таа маска на смртта ги заканува гранките осамотени на кејот.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
И си рековме добро е што маглата е густа, така полесно и незабележани ќе ја поминеме границата.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)