Дека геј- мажите имаат посебна, нестандардна приврзаност кон одредени културни предмети и културни облици е онаа распространета, неоспорувана претпоставка што е во основата на голем дел од американскиот популарен хумор.5
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Скоро секоја вечер пред легнување, објаснува таа, таа и нејзиниот маж имале обичај да си читаат на глас еден на друг смешни приказни.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Да кажеш дека геј- мажите имаат својствен, посебен, карактеристичен однос со културата на поширокото општество во кое живеат не е ништо повеќе од кажување нешто крајно очигледно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но според мадам Дишан, она што навистина се случило било многу повпечатливо.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Иако постоењето на машка геј- култура редовно се признава како факт, еднакво редовно се одрекува како вистина.
Да кажеш дека геј- мажите имаат својствен, посебен, карактеристичен однос со културата на поширокото општество во кое живеат не е ништо повеќе од кажување нешто крајно очигледно.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој дваесет и осумгодишен, силен маж имаше две различни очи: едното му беше зелено, а другото сино (отсекогаш се плашев од него, оти ми личеше дека од двајца е составен), со потсмев гледаше на тоа што разбојот го сфаќам како уметност, а не како средство за стекнување и покажување физичка сила.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Не го измислив јас ова, туку во религијата која, според мене, највеќе ги почитува жените и секој маж има обврска да ја облекува и кити со злато секоја, бидејќи може да има повеќе, треба да ја опслужува неа и нејзиното тело додека не остари.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)