Сега ќе е најарно да го стиснам челото на влажно студено шише, или мирно, пред огледало, беспрекорно да ја врзувам околу врат сината кравата, или полека, по танка кошула, да чекорам под дожд кон оние маслинки во паркот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Заради три неба, три стеблаци на маслинки во паркот. Заради нив, Марија.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Нам ни недостаува мирисот на оние три маслинки во паркот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Знаеше дека има бел отров во очите како оној што личеше на брест, како поднаредникот без веѓи, како тие двајца во оној ден пред тоа на планинскиот пат; знаеше дека нема право на тој збор но уживаше во дрскоста и мислеше на трите маслинки во паркот;и знаеше дека во ова студирање без сведоци може да остане само еден и да биде од тој час псамен патник на планина.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Чуј, ти реков. Не плачи. Сите приказни ти ги оставам. Уште малку и тие ќе процветаат на нашите три маслинки во паркот. Сите, приказни, Марија.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Умре како трите маслинки во паркот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ставаш маслинки во нејзините очи.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)