Белиот мачор се печеше на сонце под стреата и задоволно предеше.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Белиот мачор се печеше на сонце под стреата и задоволно предеше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Мислам дека ти беше виновникот што мачорот се пресели на багремот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Зениците на мачорот се проширија, а неговите жолтозелени очи зачудувачки зјапаа во четирите раскрвавени и откинати шии на пилињата, што беа крај мрежата на кокошарникот.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)