Големата љубов што ја наследив од Мајка, која цврсто ме одржуваше на кормилото на животот, Мајка велеше дека ќе ја заслужам со нејзиниот благослов ако ја доживеам од моите чеда. Таа мајкина љубов.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Мајка вели дека требало да си го измијам лицето за да не фаќа сонот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Брат ми прашува дали ќе го затворат пак татка, а мајка вели: Пришт да ти се фрли на устата, камен да ти застане на јазикот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И низ солзи други мајки велеа и повторуваа дека детето на една мајка не се најде...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)