мајка (имн.) - нѐ (зам.)

Можеби крај Рано, в зори, порано од кога и да било, Мајка нѐ повика сите в куќи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Им мавтавме со веѓите охрабрувачки, додека мајките нѐ гледаа презриво и ги вардеа гласно и загрижено, оддалечувајќи ги од нашата неприличност.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Мајка нѐ викна дома, зад нас ја залости портата со долгиот и тежок дабов лост.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Еднаш до двапати неделно нашите мајки нѐ бањаа во пространата кујна, која што беше единствена просторија каде што подот беше од истапкана земја.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)