мајка (имн.) - ја (зам.)

Паларијата му падна наземи. Мајка ја зеде и ја истресе со раката.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мајка ја подготвуваше празничната пита тикуш, иако не беше празник.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Прво ќе ве бомбардираат со Цеца 10 дена, после со Душко млекарот, па со инцидентите у собрание па секојдневните тривијални приказни за тоа кој кого заклал со нож, кој се удавил у када и како у Трубарево мајката ја тепала ќерката.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Мајка ја совлада сонот, макар што, како што велеше, со едно око беше будна, а со другото спиеше, сѐ додека не заспиеше и Татко. Тогаш спиеше и со другото око.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Оваа пита Мајка ја месеше само на празници и значајни денови.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Мајка ја изневеруваше речиси побожната тишина во библиотеката само кога се препушташе на тив­ките тажаленки по вестите што идеа од другата страна на границата, за исчезнувањето на најблиските, половина век невидени...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ја примам твојата благодарност што во редот на многуте мајки ја имаш денеска и мајка Перса како поткрепа за вас двете, ама и вие голема поткрепа и радост за неа!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Додека се појавија сватовите Милка и Пелагија се префрлија во спалната каде што беа другите моми на Роса со внучињата Венко и Стојанчо и Пела, која, завлечена од нив двајцата и од нивната неконтролирана игра, заборавила дека треба пристојно да се однесува, особено кога се во туѓа куќа на гости, ама неколкуте прекорни погледи на мајката ја смирија и за кусо време ја снема од спалната, се смести крај бабата Перса и внимателно се вслуша во разговорот што го водеа бабите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Како и да е, потиснувајќи ја болката од разделбата со тоа што се трудеше да се убеди дека сето тоа е природно, за разлика од жена му која како мајка ја преживуваше разделбата како доилка што одбила рулче од боска, Гого продолжуваше да слика (зашто ништо друго и не умееше) следејќи го својот темперамент со истиот нагон и снага.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мајка ја зеде канистрата, од неа се ослободуваше позната миризма, здивот на нашето Езеро, единствената татковина што опстануваше во нашето сеќавање.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сега мајката ја извади парата и ја стави в џеб.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Беше јасно дека Мајка ја беше изменила приказната или сега ни кажуваше нешто ново, непознато.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко остана во библиотеката, Мајка ја фати дремка, на миндерот од чардакот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка ја имаше моќта да ја одржува својата самота, да слегува до нејзиното дно, што можеше слободно да се разбере и како сопствено допирање во душата, во која ги криеше реликвиите на своето минато.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка ја предводеше поворката на егзилот, со своите деца.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Оваа пита Мајка ја подготвуваше само еднаш во годината, зашто таа си бараше повеќе дикат и материјал.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка ја доживуваше својата мала, задоцнета задгранична катарза.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Покрај болката од чедото, мајката ја заборава својата болка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)