мајка (имн.) - не (чест.)

Мајка не можеше да се воздржи. Солзите ги придушија нејзините зборовите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ако млади си години по друмишта, по патишта в младост горка распосејав - погледни ми право в очи: ти ли беше што пееше „Ајдутин мајка не рани...
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Децата се збираат купче, провлекуваат напевно: сите дома на попара, дури мајка не окара, дури татко не запали цигара, - и се растураат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се плашеше од зборот да не ја распара како меч, но најмногу од оној „добрите мајки не ги фрлаат децата, само кукавиците ги подметнуваат во туѓи гнезда“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Два од нив, кои татко ги имаше донесено уште од Америка, мајка не ги постилаше.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
— Мајките не одат гологлави, ми вели детето, тие сите жалат и носат црни шамии.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но стравот не ги остава, а и мајките не ги оставаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Криевте од мене, но јас, иако бев малечка, сфаќав дека нешто се случува: чудно ми беше сето она што го правевте; но како што растев, сѐ појасно ми стануваше тоа; не можеше да ми избледи и да ми исчезне она што ѝ го правеше на мајка ми: ја тераше да носи појас на мевот; ја тераше одвреме-навреме тој појас да го зголемува, да му приклава дипли со памук и крпи, да го заоблува мевот што поприродно да изгледа; ја предупредуваше да се пази од луѓето и од нас децата, но кутрата мајка не можеше да се допази, да се дочува: кога тоа го забележав една вечер, не ме фаќаше повеќе сон; се преправав дека спијам, а гледав како таа скришум го вадеше појасот и на месечевата светлина дошиваше уште дипли.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Повторно го одложив пишувањето на вистинското писмо до мојата мајка Не мина многу време, низ сите туниски пишувани и електронски медиуми се разнесе веста дека Југославија го призна Тунис!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се колнам, тој час и родината мајка не би ги распознала.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Абре, ви велам, друг ербап како него мајка не ќе роди. Ниту партија ниту комитет без него може да има.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
- Жими мајка не може! Има да седи, не го пуштаме помалку од десет дена!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Дезодоранс? Што ќе ти е таква работа? - мајката не го тргна погледот од телевизорот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Точката на која е запрен нејзиниот поглед е некаде надвор од сликата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мајката не може да го види тажниот неспокој на своето дете; таа гледа кон некое друго место, некаде далеку.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мајка не беше била никогаш, на ниту една родителска средба за постарите браќа, па тие си ги завршија училиштата со одличен успех и со примерно поведение.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никогаш Мајка не ни зборувала толку многу и за толку значајни настани од историјата на семејството. Ние сега си се чувствувавме позначајни.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка не престануваше: – Црни ние, каков кијамет нѐ снајде.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка не можеше да сфати каква опасност може да предизвика споменувањето на грофот Чано во семејство­то, триесет и пет години по неговата смрт, по исчезнувањето на фашизмот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка не можеше да ја протолкува оваа Таткова наклоност кон проучувањето на јагулите, на нивниот пат, на нивниот код на сеќавање, на нивното прастаро жителство во Езерото, на тајните на нивното заминување, на нивната поврзаност со судбината на луѓето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Клементина коментирала: „Па тоа е балкански Вавилон!“ Мајка не знаела тогаш за вавилонското проклетство на јазиците.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Јас овој гест го протолкував како знак дека, сепак, на Мајка не ѝ е најлошо.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но беше крајно љубопитен да ја дознае причината зошто Мајка не ги раздвоила овие знамиња од животот, носени низ балканскиот егзил заедно со Татковите книги. – По нашето патување во Италија, во каталогот на Ла Ринашенте, го чував италијанското знаменце што стоеше пред нас на вечерата кај грофот Чано...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Јас поодев малку, оти мајка не ме пушташе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)