Денес се смета дека околу 5% деца на ХИВ позитивни мајки ќе бидат заразени од вирусот.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
И брзо, неповрзано и нејасно ги заплетка зборовите прскајќи нѐ со ситни капки: - Сум ја чувала, и сум ја гледала, и сум ја ранела осумнаесет години, проклета да е, и сум бдеела ангелски над неа, а таа - ни благослов да побара од мене, се фатила кучката со некој пијаница, и ајде без збогум, како да нема мајка, а јас овде од грижи се сушам, не зела ништо топло со себе, може да настине, чедо мајкино, тој не ќе ја чува, пак мајка ќе побара, а јас...
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Тажењето за нив е награда: оплакувајќи мајките ќе им ја дарат!" Им рече...
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Дури и на најгрижливата мајка ќе ѝ биде тешко никогаш да не ѝ се испушти пред настраниот син барем ронка разочараност од него.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ако една од функциите на камп-хуморот е да наврати на трауматична сцена и да ја преодигра таа траума во урнебесно преувеличен сразмер со цел од неа да ја испразни болката што кампот не ја одрекува, тогаш за присвојувањето од страна на кампот на овие драми во судирот помеѓу мајката и ќерката може да се мисли дека е соочување со стравот што тишти многу геј-момчештва и што остава трауматичен талог во внатрешните животи на голем број возрасни гејови: стравот дека обожаваната мајка може да си ја покаже – макар и несвесно, или против своја волја – несовладливата одбивност кон сопственото чедо, одвратноста од тоа што родила и одгледала девијантно дете.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И најсилната љубов на мајката ќе беше беспомоќна пред вителот на еротската опчинетост во која тонеа синот и самата таа.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Златни деца на туѓа рака оставени, зар маќеата мајка ќе биде, огин да ја изгори...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
ИЛИЈА: Така, бабо Анчо. И јас веќе како права мајка ќе те сметам. А сега веќе време е да си одам.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
И јас ќе се искрадам кога понема работа, а кога немало работа в село, а мајка ќе помине пред куќата Кузеска, ќе тропне на џамот и ќе рече: 19
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А вечерта ако земам да пишувам на кандило, мајка ќе дојде да ми ја затегне светлината.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
За вистината, не оти некој пак да речеш премногу се возбуди, напротив, рекоа ништо, која мајка ќе оди, ќе се врати.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Да бев сигурна дека навистина не ми е мајка ќе ја земев со црнците и ќе беше задоволна. Ќе имаше и кур и пари.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ете каков дома ќе праќам. Сакате нели? – Дома кај мајка сакаме... – пак писна оној, повозрасниот. – Кај мајка-а-а... – прифатија другите во хор. – И мајки ќе најдит вам царот, и мајки. He плачите.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Мајка ќе ми раздаде за душа, татко ќе ми запали свеќа и попот ќе ме спомене в црква, ако не на гробот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Од татко ќе те одделат, од мајка ќе те одделат и сета мила родбина. (Песната стивнува).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Ај, свату, на здравје! За век! И на свадба да се радуваме!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
— Мили боже, мили, — си вели. — Зар ми се вааше вера оти јас мајка ќе се стора, оти челад ќе имам, оти вака ќе се радуам?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Поможи ми, мори мајче! И на вој век и на тој мајка ќе те знам. Земи, земи, одврати му ти вода, јас ќе му пеа љубовна песна, белки ќе го нападиме натемато од него, да се прибере, да си го земиме воа сиромашчето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се разбира, во приказната вистинската мајка ќе се откаже од својот дел бидејќи за неа најважен е животот на малечкото.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Кога ќе ми наидат ваквите размисли секогаш пред очи ми излегува сенката на дед Павел, застанат на чардакот на неговиот имот во Горни Балван.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Дури и родената мајка ќе се исплаши кога ќе те погледне в очи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Храбрата мајка ќе почине во осумдесет и шестата година од животот крај својот син, додека тој на својата легендарна машина за пишување ја продолжувал својата преведувачка аскеза.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Сите викавме, а по некое дете и ќе се расплачеше од неочекуваниот снег во вратот, некоја мајка ќе се возлеше, некој татко ќе подвикнеше.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Дончо само насетуваше што значи зборот милување, нешто што кога по твојата глава поминува раката на твојата мајка или кога Митра те бакнува по образот или кога некоја тетка што не ти е мајка ќе те стисне во прегратка а тебе ти доаѓа да ѝ ги разголиш цицките и да почниш да смукаш!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
И мајката ќе припадне, што се вели, ја фаќа некоја имела и припаѓа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да беше мајка ќе ми дадеше уплавна вода.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)