мев (имн.) - им (зам.)

На добичињава мевовиве им се влечат по земја. - Им се влечат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тукушто поминаа дождовите и сонцето почна да ја грее земјата, да ја вари како во казан, стаса поморија по рибите: осамна езерото со илјадници збрлавени риби што водата ги изфрлуваше на брегот; скокаа рибите низ песокта, прпелкаа се превиткуваа, замавнуваа со опашката, ја тресеа главата, ја закопуваа во песокта за да ја столчат, да прекинат со овие грчеви; умираа со подзинати усти, со испуплени очи; од мевот им се цедеше недоисфрлената икра.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Добро, се согласил Онисифор Проказник. - И не растурајте го сеното.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сѐ нешто бладаат, вели, јазикот им е сув и црн, на крајовите од устите им се смежуравила некоја црна павлага, вели, а мевот им се надул, како на тешка жена.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)