Чувствувањето и сознанието за оствареното согласје на сите нејзини елементи, при нужната многуслојност и многузначност на лирскиот дискурс, до онаа мера го ослободуваа творецот од разбирливите дилеми и прашалници што го охрабруваат под нив да го напише своето име.
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Мислам, всушност, дека уметноста на одреден начин секогаш го крие, дека таа предметот во таа мера го одзема во која го прикажува.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Тие во толкава мера го мразат маниризмот што го забрануваат (па и во Италија, по почетното признавање на футуризмот) сето она што не е класично, освен припростиот реализам.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Така уметникот никогаш не е загрозен од свињите зошто неговата сублимација во голема мера го надминува творештвото на свињите (фабрики за измет); напротив: свињите се тие кои се загрозени од делувањето на уметникот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
За Набоков е речено: „Лиризмот на авторот нашол во неа за себе соодветна примена. Чувството на уметничката мера го принудило авторот да се издигне над бариерата на магозите и да биде објективен.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сепак, за гледачките, ироничната реакција кон филмот не е предодредена и неизбежна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дури и денес, филмските критичарки феминистки и натаму спорат, и тоа многу ревносно, колку сериозно треба да се сфати филмот – поконкретно, колку сериозно треба да се сфатат феминистичките импликации на филмот – прашање што геј-критичарите во голема мера го пренебрегнуваат и кое, изгледа, не ги интересира.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А како што одминува времето, некои жени може и да си дозволат да се подучуваат за динамиката на гледачката иронија и за играта на идентификациите/деидентификациите преку гледачките практики на геј-мажите, кои од неодамна станале толку пробивни и толку нашироко привлечни.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тоа што се создавани во серијален метод во извесна мера го смалува интересот за нив.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Тоа имало необично влијание врз неговото расположение.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Помислата на него до таа мера го вознемирувала, што една недела подоцна тој дури решил да испрати кај него чиновник да види како е и дали може и навистина да му се помогне; и кога го известиле дека Акакиј Акакиевич ненадејно умрел од треска, тој речиси се стаписал, чувствувал прекори на совеста, цел ден бил нерасположен.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)