месечина (имн.) - ги (зам.)

Месечината ги пробиваше здружените круни на дрвјата под окитот во ретки, испокинати и морничави светли пруги, кои на таа модрикава темнина ѝ дава некоја сина глобочина, а самите во една ваква зачмаеност личеа повеќе на врескање, отколку на месечина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Месечината ги заплеткуваше во трепетна мрежа од светлосенки.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Месечината ги покриваше покривите како со мраз, додека росата блескотеше како снег по тревата во нашиот двор.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)