- Замислете - ми вели тој - јас морам овде да седам на работното место до последната минута. А кај нас, во Скопје, не е така!
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Еден од нив, знаејќи за метежот кој се случуваше во саботите навечер на терасата на хотелот Куба, беше задолжен да ги чува местата до пристигнувањето на друштвото.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Трчаат луѓето од едно место до друго, од еден крај до друг, трчаат и внимаваат да не ги видат, да не ги дефинираат како идиоти, како типови кои споро размислуваат, уште поспоро реагираат оти коефициентот на интелигенција им е олеле мајко.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Едно време рече дека нема среќа, дека можеби јас имам и ми направи место до себеси.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Изгради гроб, мермер, и за себе си остави место до неа. И за сличе остави место.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
И така нѐ прошетаа од место до место каде некогаш имаше гробишта и секаде празно.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Дали оставивте да поверува дека е добредојден нудејќи му место до себе на трпезата?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Дали оставивте да поверува дека е добродојден нудејќи му место до себе на трпезата?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Дали изнесовте од визбата од она вино што само на победниците им го нудите?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
ДОДЕКА СРЕЌАТА ТАНЦУВА
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
- Значи ова место до тебе сега е мое? - Да.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)