Од задушувањето со страниците на книгата за француската револуција произлегува очебијната иманентност на темата што ликот ја проучувал, како и неговиот собирен простор како место веќе заградено со смртта, теророт и истребувањето внатре во страниците од насобраните томови.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Што ако тоа место веќе е пополнето или повремено го пополнува друга.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ќе го ослободи од овие камења на душата што мора да ги носи, од овој пелин во устата што го подголтнува сѐ поубеден дека местото веќе не му е во привидниот мир на овие улици...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Повремено излегуваше од пртта, која на места веќе се црнееше, што беше знак дека снегот брзо се топи, излегуваше на неколку чекори преку сѐ уште високите бедеми од натрупаниот снег, и ја мереше неговата дебелина.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)