Ти си сосема луд“; одеднаш, Земанек инстинктивно ме турна, оти се слушна сирена на воз, многу блиску; веќе во следниот миг ние се тркалавме по насипот, и јас и Земанек, еден преку друг.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Истиот миг ние двајцата се смиривме.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Саше ме гледаше право в очи и ништо не му беше јасно.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Шефот го прекори: Започни веќе еднаш со прашањата, нè чека голема работа, има многу кози во Козар маало. – Заедничката несреќа е помала несреќа! – изусти тивко мајка ми, повеќе за себе, но во тие мигови ние децата ја впивавме и самата тишина, па ги примавме и нејзините сигнали.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)